လောကမှာ ကတ်သီးကတ်သပ် ဖြစ်နေတာတွေ အများကြီးပါ။ တကယ်တမ်း ကျွန်တော်က ကပ်တာ မဟုတ်ပါဘူး။ စဉ်းစားကြည့်လေ၊ ပီကေက သူ့ဖာသာ မကပ်ပါဘူး။ သူ့ကို တစ်ခုခုက လာကပ်လို့ နေမှာပေါ့။
သင္ခန္းစာ
အခန္း (၁)
က်ေနာ္ ဒီလမ္းအတုိင္း ေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္။ လမ္းေဘးတစ္ဖက္မွာ အင္မတန္ နက္တဲ့ က်င္းႀကီး တစ္က်င္း ရွိတယ္။ က်ေနာ္ အဲဒီက်င္းထဲ ျပဳတ္က်သြားတယ္။ ေအာင္မယ္ေလး ... ျပန္တက္လာႏိုင္ဖို႔ အေတာ္ေလး ႀကိဳးစားလုိက္ရတယ္။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ့္ အမွားပါ။
အခန္း (၂)
အရင္လမ္းအတုိင္း လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္။ က်ေနာ္ ေစာနက က်င္းထဲ ထပ္က်တယ္။ ဒီတစ္ခါလည္း အေပၚေရာက္ဖုိ႔ အေတာ္ေလး ႀကိဳးစားလိုက္ရတယ္။ ဒါေတာ့ က်ေနာ္လည္း မတတ္ႏိုင္ဘူး။
အခန္း (၃)
ဒီလမ္းကိုပဲ ထပ္ေလွ်ာက္ေနမိတယ္။ ေစာန က်င္းထဲလည္း ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္က်ျပန္ေရာ။ အက်င့္ႀကီးကို ျဖစ္လို႔။ က်ေနာ္ကိုက အမွတ္မရွိတာပါ။ ခ်က္ခ်င္းပဲ အျမန္ ရေအာင္ တက္လိုက္တယ္။
အခန္း (၄)
က်ေနာ္ ဒီလမ္းကိုပဲ ထပ္ေလွ်ာက္မိျပန္ၿပီ။ တြင္းနက္ႀကီးကို က်ေနာ္ ျမင္လိုက္တယ္။ ဘယ္ရမလဲ။ က်ေနာ္ ေဘးက ေရွာင္သြားလိုက္တယ္။
အခန္း (၅)
"ဒီလမ္းထဲကို ေနာက္တစ္ခါ ဘယ္ေတာ့မွ မလာေတာ့ဘူး" ဆိုတဲ့ သီခ်င္းလိုပဲ။ က်ေနာ္ တျခားလမ္းကပဲ ေလွ်ာက္ေတာ့တယ္။
ဤပို႔စ္အား Friday, December 12, 2008 ေန႔တြင္ ေရးသားထားၿပီး
ေတြးစရာ
နာမည္ျဖင့္ အၫႊန္း သက္မွတ္ထားပါသည္။
ကြန္းမန္႔မ်ားအား အခ်ိန္ႏွင့္ တေျပးညီ သိလိုလွ်င္ RSS 2.0 ျဖင့္ ေတာင္းဆုိ၍ ရယူႏုိင္သည္။
လာရင္းေနရာ သို႔ ျပန္လည္ သြားေရာက္ႏုိင္ပါသည္။
