ကပ်ပါပေ့ ပီကေရယ်

က်ေနာ္ အားမရတဲ့ အာရွသားေတြရဲ႕ အားနည္းခ်က္က တန္းစီတတ္တဲ့ အေလ့အထ မရွိျခင္းပါ။ လန္ဒန္က အဂၤလိပ္ အဖိုးႀကီးတစ္ေယာက္ ေျပာတဲ့ စကားကို သတိရမိတယ္။ ငါတို႔ လူမ်ဳိးေတြက တန္းစီတာကို ဘယ္ေလာက္ က်င့္သားရေနသလဲဆို မင္း မယံုရင္ လူသံုးေလးေယာက္ေလာက္ ေခၚၿပီး ေတြ႕တဲ့ တစ္ေနရာမွာ တန္းစီေနၾကည့္လိုက္။ မၾကာခင္ အလွ်ိဳလွ်ိဳ လာတန္းၾကလိမ့္မယ္တဲ့။ တန္းစီတတ္တဲ့ အေလ့အက်င့္ဟာ တကယ္ပဲ လုိအပ္သလားလို႔ က်ေနာ္ စဥ္းစားဖူးတယ္။ တန္းစီတတ္တဲ့ အေလ့အက်င့္ လံုး၀မရွိဘူးဆိုတာ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ သိသာပါတယ္။ အားမငယ္ပါနဲ႔။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွ မဟုတ္ပါဘူး။ တရုတ္၊ ထိုင္း၊ စကၤာပူ၊ အိႏၵယ အင္ဒိုနီးရွား စတဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာေတာင္ တန္းစီၿပီး လုပ္တတ္တဲ့ အေလ့အက်င့္ မရွိေသးပါဘူး။ လာဘ္ထုိးၿပီး ေနရာေက်ာ္မယ္။ အမ်ဳိးအသိမို႔ အရင္ေပးတယ္။ မသိသလို သိသလိုနဲ႔ ကိုယ့္ေရွ႕ကလူကို ေက်ာ္တက္တယ္။ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ျခားဖ်က္ ၀င္တယ္။ ဒါ အာရွသားေတြ မေဖ်ာက္ႏုိင္ေသးတဲ့ အက်င့္ဆုိးေတြပါ။ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ ေခါင္းပါးေနၾကေသးလုိ႔လား။ ဒီလို ယူဆလိုက္ရင္ အေနာက္တိုင္းသားေတြ သိပ္ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္တယ္ ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။ တကယ္တန္းေတာ့ ကိုယ့္အလွည့္ေရာက္တဲ့အထိ ေစာင့္တတ္တဲ့ အေလ့အထ၊ အခြင့္ေကာင္း ယူရမွာ ရွက္တတ္တဲ့ အေလ့အထ၊ ကုိယ္ခ်င္းစာနာစိတ္၊ တန္းစီျခင္းဟာ လူ႔စည္းကမ္းရဲ႕ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း ဆိုတဲ့ အသိ၊ ဒါေတြ ျပည့္၀လာတဲ့ တစ္ေန႔ က်ေနာ္တို႔ အာရွသားေတြလည္း စည္းကမ္းရွိရွိ တန္းစီတတ္လာလိမ့္မယ္ ထင္တယ္။

အားမရတာ ေနာက္တစ္ခုက In the restaurant ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္က ပံုပါ။ က်ေနာ္တို႔ အာရွသားေတြ စားေသာက္ဆိုင္ေတြမွာ ဆူဆူညံညံ စားေသာက္တတ္ၾကတယ္။ အေနာက္ႏိုင္ငံနဲ႔ ေနရာ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ နီးနီးစပ္စပ္တူညီတဲ့ ဂ်ပန္လူမ်ဳိးေတြမွာေတာင္ ဒီအက်င့္ရွိေနတယ္။ ရန္ကုန္က Cafe Shop အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ သီခ်င္းေတြကို အက်ယ္ႀကီး ဖြင့္ၾကတယ္။ တစ္စားပြဲတည္း ထုိင္ေနတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္၊ တစ္ေယာက္ေျပာစကားကို ေနာက္တစ္ေယာက္က မၾကားႏုိင္ေလာက္ေအာင္ကို အသံက်ယ္က်ယ္ ဖြင့္တယ္။ Cafe Shop ထဲ ၀င္သြားရင္ စကားေျပာတဲ့ လူသံေတြနဲ႔ သီခ်င္းသံေတြနဲ႔ ဆူညံ ပြက္ေလာ ႐ုိက္ေနတယ္။ သီခ်င္းသံက်ယ္လို႔ စကားေျပာသံမၾကားရလို႔ စကားက်ယ္က်ယ္ ေျပာေနတာလား။ စကားက်ယ္က်ယ္ေျပာလို႔ ဆူညံေနတာကို လႊမ္းခ်င္တာေၾကာင့္ သီခ်င္းသံက်ယ္က်ယ္ ဖြင့္ထားတာလား။ တကယ္တန္းေတာ့ စကားေျပာသံက်ယ္လို႔ သီခ်င္းသံခ်ဲ႕ထားတယ္။ သီခ်င္းသံက်ယ္လို႔ စကားသံက်ယ္က်ယ္ ေျပာတယ္။ အသစ္၀င္လာတဲ့ လူအတြက္ေတာ့ နားကိုၿငီးလို႔။ စားေသာက္ဆိုင္ေတြမွာလည္း ဒီလုိပါပဲ။ ေအာ္ဟစ္ဆဲဆို စကားေျပာၿပီး စားေသာက္ေနၾကတာ စားေသာက္ဆိုင္တိုင္းလိုလိုမွာ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ထမင္းစားရင္ ေအးေအးေဆးေဆးေလး စားတတ္ေတာ့ အဲဒီ စ႐ိုက္ကို သေဘာမက်ႏုိင္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။

ေနာက္ က်န္တာေတြက သဘာ၀က်သလို သင္ခန္းစာ ယူဖို႔လည္း ေကာင္းပါတယ္။ ဘာလုိ႔ အဲဒီလို ကြာေနသလဲ ဆိုတာလည္း စဥ္းစားလို႔ ေကာင္းေနတယ္။ မူရင္း အဂၤလိပ္လို ဖတ္ရင္ ပိုေကာင္းမယ္ထင္လို႔ ျမန္မာလို မျပန္ေတာ့ပါဘူး။ ကဲ ... ရွဳစားေတာ္မူၾကပါဗ်ာ။ အျပာေရာင္က အေနာက္ႏုိင္ငံသားကို ကိုယ္စားျပဳၿပီး၊ အနီက အာရွသားေတြကို ကိုယ္စားျပဳပါတယ္။

Talk to the point

Talk around the circle, especially if different opinions

Individualism, think of himself or herself

Enjoy gathering with family and friends, solving their problems, and know each other's business

On time

In time

Contact to related person only

Contact everyone everywhere, business very successful

Show that I am angry

I am angry, but still smiling (beware!)

Queuing in an orderly manner

Queuing? What's that?

Enjoy weekend relaxing peacefully

Enjoy weekend in crowed places, like going to the mall

Only gather with their own group

All focus on the one activity that is hosted by the CEO

Talk softly and gently in the restaurant

Talk and laugh loudly like their own in the restaurant

Love sightseeing and enjoy the scenery

Taking picture is the most important, scenery is just for the background

Take any steps to solve the problems

Try to avoid conflicts, and if can, don't leave any trail

Good meal for once a day is sufficed

At least 3 good meals a day

Before - drove cars, now - cycling for environmental protection

Before - no money and rode a bike, now - got money and drive a car

When old, there is snoopy for companionship

When old, guarantee will not be lonely, as long as willing to baby-sit the grandkids

The logic is, rain is pain

The more the rain, more prosperity

The boss is part of the team

The boss is a Fierce god

Healthy Asian cuisine

Expensive Western cuisine

The kid is going to be independent and make his/her own living

Work, live and all for the kids, the centre of life