ခဲတံတစ္ေခ်ာင္းရဲ႕ ကုိယ္က်င့္တရား
27 July 2008
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတစ္ေယာက္က စစ္ထြက္ေတာ့မယ့္ တပ္သားေတြကို စစ္ခ်ီစကား မွာေနတဲ့ အလား ခံတံေလးကို ၾကည့္ၿပီး ဂ်ပ္ဗူးနဲ႔ မထုပ္ခင္ အမွာစကား ပါးေနေလရဲ႕။ သူက ေျပာတယ္။
“ကဲ မင္းတို႔ေလးေတြ ေနာက္ေန႔ဆိုရင္ မင္းတို႔ရဲ႕ ဘ၀ကုိ စတင္ရေတာ့မယ္။ မင္းတို႔ သိဖုိ႔ လိုက္နာဖို႔ ကိုယ္က်င့္တရား (၅) ခုရွိတယ္။ ဒါေတြကို မင္းတို႔ အျမဲ မွတ္ထားပါ။ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ပါနဲ႔။ ဒါမွ မင္းတို႔ဟာ ခဲတံေကာင္းတစ္ေခ်ာင္း ျဖစ္လာမယ္။ မင္းတုိ႔ရဲ႕ ဘ၀ဟာ တန္ဖုိးရွိလာမယ္။
နံပါတ္ (၁) မင္းတို႔ဟာ အင္မတန္ ႀကီးက်ယ္တဲ့ အရာ၀တၳဳေတြကို ဖန္တီးႏိုင္မွာပါ။ ဒါေပမယ့္ တျခားလူတစ္ဦးဦးက ဆုပ္ကိုင္တာကိုေတာ့ မင္းတို႔ ခြင့္ျပဳရလိမ့္မယ္။ တျခား သူတစ္ဦးဦးဟာ မင္းတို႔ကုိ ခ်ယ္လွယ္ေကာင္း ခ်ယ္လွယ္လိမ့္မယ္။
နံပါတ္ (၂) မင္းတို႔ကုိ ခၽြန္လို႔ နာက်င္တဲ့ ခံစားမႈေတြ အခ်ိန္တုိင္းမွာ ခံစားရလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ မင္းတို႔ ခဲတံေကာင္း ျဖစ္ဖို႔ ဒါဟာ လိုအပ္တယ္။
နံပါတ္ (၃) မင္းတို႔ လုပ္မိတဲ့ အမွားေတြကို အခ်ိန္မေရြး ျပင္ဆင္ႏိုင္ရမယ္။
နံပါတ္ (၄) မင္းတို႔ရဲ႕ အေရးအႀကီးဆံုး အစိတ္အပိုင္းက အတြင္းဆံုးပိုင္းပဲ။ မင္းတို႔ ေကာင္းမေကာင္းဟာ ခဲဆံရဲ႕ အရည္အေသြးမွာပဲ မူတည္တယ္။
နံပါတ္ (၅) မင္းတို႔ကို အသံုးျပဳတဲ့ ဘယ္လို မ်က္ႏွာစာမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မင္းတို႔ အမွတ္အသားေလးေတြ ခ်န္ခဲ့ ႏိုင္ရမယ္။ ဘယ္လို အေျခအေနမ်ဳိးမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မင္းတို႔ ဆက္ေရးပါ။
ခံတံေတြဟာ သူတို႔ လိုက္နာရမယ့္ ကိုယ္က်င့္တရားကုိ ေျမ၀ယ္မက် လုိက္နာပါမယ္လို႔ သႏၷိဌာန္ခ်ၿပီး ေအာင္ျမင္ဖို႔ ရည္မွန္းခ်က္ ရင္မွာပိုက္ၿပီး ဂ်ပ္ဗူးထဲကို ၀င္သြားေတာ့တယ္။
ကဲ ... အခု က်ေနာ္တို႔ ခဲတံ ေနရာမွာ က်ေနာ္တို႔လို လူတစ္ေယာက္ကို အစားထုိးၾကည့္ရေအာင္ဗ်ာ။ အဲဒါေတြကို လံုး၀ မေမ့ဘဲ၊ လိုက္နာႏိုင္မယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔လည္း လူေတာ္လူေကာင္း ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။
နံပါတ္ (၁) သင္တို႔ေတြဟာ အင္မတန္ ႀကီးက်ယ္တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကို ဖန္တီးႏိုင္မွာပါ။ ဒါေပမယ့္ တျခားလူေတြနဲ႔ လက္တြဲႏိုင္မွ၊ ကိုယ့္ထက္ တတ္သိတဲ့ လူတခ်ဳိ႕ရဲ႕ ပဲ႔ကိုင္တာကို ခံႏိုင္ရည္ရွိမွ ျဖစ္မယ္။ လူ႔ဘ၀မွာ ဘာအကူအညီမွ မလုိဘဲ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ လုပ္လုိ႔ရမယ့္ အလုပ္မ်ဳိး ဘယ္ႏွစ္ခု ရွိလဲ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ က်ေနာ္ဆိုတဲ့ လူသားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ဖုိ႔ေတာင္ တစ္ေယာက္တည္း မဖန္တီးႏိုင္ဘူးေနာ္။ က်ေနာ္ ျမင္သေလာက္ ေျပာရရင္ ဘာအကူအညီမွ မယူဘဲ ကိုယ့္ဖာသာ လုပ္လို႔ရတဲ့ အလုပ္ တစ္ခုပဲ ရွိတယ္။ အဲဒါ ေသေၾကာင္းၾကံျခင္းပဲ။ ေသေၾကာင္းၾကံတာေတာင္ ကိုယ့္ႏွာေခါင္း ကိုယ့္ဖာသာ ပိတ္ၿပီး ေသမွပဲ ဘာအကူညီမွ မလိုမွာ။ က်ေနာ္ ေျပာခ်င္တာက ေလာကမွာ တစ္ေယာက္တည္း ရပ္တည္လို႔ မရဘူး ဆိုတာပါ။ လူ႔ေလာကမွာ အကူအညီ ေပးတတ္ဖို႔ လိုသလိုပဲ အကူအညီ ယူတတ္ဖို႔လည္း ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။
နံပါတ္ (၂) အခ်ိန္နဲ႔ အမွ် တြန္းတိုက္တာေတြေၾကာင့္ နာက်င္မႈေတြနဲ႔ ႀကံဳရလိမ့္မယ္။ ဘ၀မွာ ျပႆနာ ေပါင္းစံုနဲ႔ ႀကံဳရမယ္။ ဒါေတြက လိုအပ္ပါတယ္။ ဒါမွ ပိုၿပီး သန္စြမ္းတဲ့လူ ျဖစ္လာမွာပါ။ ဒီေန႔ ျဖစ္ေနတဲ့ ျပႆနာတိုင္းဟာ ေနာက္ေန႔ေတြရဲ႕ ဘ၀ေလွ်ာက္လမ္းအတြက္ လိုအပ္တဲ့ ေလ့က်င့္ခန္းေတြပါ။ အိပ္စက္ျခင္းကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈႏိုင္မွ အာ႐ံုဦးကို ျမင္ရမယ္။ အခက္အခဲေတြကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈႏိုင္မွ ေအာင္ျမင္မႈကုိ ျမင္ရမယ္။ အအိပ္မက္သူ တစ္ေယာက္အတြက္ ေန႔တစ္ေန႔ဟာ တန္ဖိုးမရွိသလို စိတ္ပ်က္ေနသူ တစ္ေယာက္အတြက္လည္း ဘ၀တစ္ခုဟာ အဓိပၸါယ္ မရွိပါဘူး။
နံပါတ္ (၃) သင္တို႔ လုပ္မိခဲ႔သမွ် အမွားေတြကို ျပင္ဆင္ႏိုင္ရမယ္။ လူဆိုတာ မွားၾကမွာပဲ။ မမွားရင္ေတာ့ ေကာင္းတာေပါ႔။ မွားမယ္ဆိုရင္ ခဲရာလို အမွားမ်ဳိး ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ ေဖ်ာက္ဖ်က္လို႔ ရသြားေပမယ့္ တခါတေလမွာ အမာရြတ္ ထင္က်န္သြားတတ္တယ္။ ခံတံနဲ႔ ေရးတာ မွားလို႔ ျပန္ျပင္ႏိုင္ေပမယ့္ လူ႔ဘ၀မွာ မွားတဲ့ ဘယ္အမွားကို မဆို ျပန္ျပင္လို႔ မရေကာင္းပါဘူး။ ေဖ်ာက္ဖ်က္လို႔ရတဲ့ အမွားရယ္လို႔ လူ႔ဘ၀မွာ မရွိပါဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အခ်ိန္ဆိုတာ ေနာက္ျပန္ဆြဲလို႔ မရလို႔ပါ။ တခ်ဳိ႕ အမွားေတြက အစားထုိး ကုစားလို႔ရေပမယ့္ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ မကုစားႏိုင္ဘူး။ ဘယ္လိုပဲ ကုစားလို႔ရရ၊ အစားထုိး ကုစားတာျဖစ္လို႔ အမာရြတ္ေတာ့ က်န္ေနမွာပါ။ အထူးသျဖင့္ လူမႈေရးပိုင္းမွာ ျဖစ္တတ္တဲ့ အမွားမ်ဳိးပါ။ ျဖစ္ျဖစ္ခ်င္းမွာပဲ တစ္ဘက္လူရဲ႕ ႏွလံုးသားမွာ အမာရြတ္ ျဖစ္က်န္သြားတယ္။ လံုး၀ ပေပ်ာက္ေအာင္ ကုစားဖုိ႔ ဆိုတာ မလြယ္ေတာ့ဘူး။
နံပါတ္ (၄) သင္တို႔ရဲ႕ အေရးအႀကီးဆံုး အစိတ္အပိုင္းဟာ ခႏၶာကိုယ္ အတြင္းပိုင္းမွာပဲ တည္ပါတယ္။ အဓိကက စိတ္ဓါတ္ပါပဲ။
နံပါတ္ (၅) သင္တို႔ ျဖတ္သန္းဖူးသမွ် ဘ၀ စာမ်က္ႏွာတိုင္းမွာ အမွတ္အသား ခ်န္ခဲ့ႏိုင္ရမယ္။ ဘယ္လို အေျခအေနမ်ဳိးမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သင္တို႔ရဲ႕ တာ၀န္ကို မပ်က္မကြက္ ဆက္လက္ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ရမယ္။ က်ေနာ္တို႔ ဘ၀မွာ အရာမထင္တဲ့ အလုပ္ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား လုပ္ၿပီးၿပီလဲေနာ္။ အရာထင္တဲ့ အလုပ္ဆိုတာေကာ ရွာလို႔ ေတြ႕ရဲ႕လား။ က်ေနာ္က ကေလးတစ္ေယာက္ အေဖပါလို႔ လာမေျပာပါနဲ႔။ ဒါ သတၱ၀ါတိုင္း စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ပါတယ္။ သက္ရွိတိုင္း စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ပါတယ္။ သက္ရွိလို႔ ေျပာတာေၾကာင့္ သစ္ပင္ေတြလည္း ပါပါတယ္။ နယူတန္က ေျပာတယ္။ လုပ္ငန္းတစ္ခု စလုပ္တဲ့ အေျခအေနနဲ႔ အၿပီးသတ္ အေျခအေနနဲ႔ တစ္ထပ္တည္း တူညီေနရင္ ၿပီးေျမာက္မႈက သုညတဲ႔။ က်ေနာ္တို႔ ကုတင္ေပၚကေန အိပ္ယာထၿပီး ညက် ဒီကုတင္မွာပဲ အိပ္ယာျပန္၀င္တယ္။ သဘာ၀အရေတာ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ လုပ္ငန္း ၿပီးေျမာက္မႈက သုညပါပဲ။ အကယ္၍ ပံုမွန္ လုပ္ေနတဲ့ အစာစား၊ ကိုယ္လက္သန္႔စင္၊ အလုပ္သြား၊ အလုပ္လုပ္၊ အလုပ္ျပန္ ဆိုတာေတြထပ္ ဘာမွ မထူးျခားရင္ေပါ႔။ ဒါေတြဟာ အသက္ရွင္ေရးအတြက္ ပံုမွန္ ထမ္းေဆာင္ေနရတဲ့ လုပ္ငန္း၀န္တာပါ။ သက္ရွိတိုင္း လုပ္တတ္ပါတယ္။
က်ေနာ္ ဒီေန႔ ေငြ ဘယ္ႏွစ္သိန္း ပို၀င္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္တယ္လို႔ မ၀ံ့ႂကြား လိုက္ပါနဲ႔။ သားေကာင္ႀကီးႀကီး ဖမ္းမိတဲ့ သားရဲတစ္ေကာင္ထက္ ဘာမွ မထူးပါဘူး။ ဒါေတြဟာ သင္တို႔ရဲ႕ ဘ၀စာမ်က္ႏွာမွာ ခပ္ဖြဖြေလး နင္းေနတဲ့ ေျခရာေတြပါ။ ျဖတ္ေတာ့ ေလွ်ာက္သြားတယ္ အရာမထင္ပါဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ မဟတၱမဂႏၶီ တို႔ဟာ စား၊၀တ္၊ေနေရး ဆိုတာထက္ကို ပိုၿပီး၊ ႏိုင္ငံအက်ဳိး လုပ္ခဲ့လို႔ ေျခရာႀကီးႀကီး က်န္ခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ တမင္ ခ်န္ခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတုိ႔ရဲ႕ ဘ၀လမ္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းရင္း ႏိုင္ငံေရး မ်က္ႏွာစာမွာ က်န္ခဲ့တာပါ။ ေျခရာက်န္ေအာင္ တမင္လုပ္ေနတဲ့ လူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ နင္းတဲ့လူက အားစိုက္ထုတ္ရသလို အနင္းခံ မ်က္ႏွာစာကလည္း အေျပာင္းအလဲ ရွိမွ ေျခရာဆိုတာ ေပၚမွာ မဟုတ္လား။ ေလာကႀကီးကို အေျပာင္းအလဲ မလုပ္ႏိုင္ဘဲ၊ လုပ္ဖုိ႔ မႀကိဳးစားဘဲ ေျခရာ ထင္က်န္ခ်င္တဲ့လူေတြ ေလာကမွာ အေပါသားဗ်ာ။
ရွိတာေတြကိုပဲ သိဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာထက္ သိေအာင္ႀကိဳးစားၿပီး အရွိတရားေတြကို တိုးပြားေအာင္ လုပ္သင့္ပါတယ္။ နည္းနည္းမ်ား နား႐ႈပ္သြားလား။ သိပၸံပညာမွာ ရွိတာေတြကို သိဖုိ႔ ႀကိဳးစားတာ Technician ပါ။ သိေအာင္ႀကိဳးစားရင္း အရွိတရားကို တုိးပြားေအာင္ လုပ္ေနတာ Scientist ေပါ႔။ ရွိၿပီးသားေတြကို သိေအာင္ ႀကိဳးစားေနတာ Operator ပါ။ ပိုပိုၿပီး ရွိလာေအာင္ ၾကံေဆာင္ေနတာေတာ့ Creator / Inventor ေပါ႔။ သင္တို႔ဟာ Life Operator လုပ္မလား၊ Life Creator လုပ္မလား။ ရွိၿပီးသား ဘ၀ဆိုတာကိုပဲ ေမာင္းႏွင္ဖို႔ ႀကိဳးစားမလား။ ဘ၀အသစ္ ျဖစ္တည္လာေအာင္ပဲ ၾကံေဆာင္ၾကမလား။
