စာပိုဒ္ဖြဲ႕ျခင္း
23 January 2008
၂၀၀၈ ခုနစ္၊ ဇႏၷ၀ါရီလ၊ ၂၃ ရက္ (ဗုဒၶဟူးေန႔)
အရင္တစ္ေန႔က ဂ်ီေတာ့မွာ ညီမ မြန္က ျမန္မာစာေရးတဲ့အခါမွာ စာပိုဒ္ခြဲတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သိခ်င္တယ္လို႔ ေျပာလာတာေၾကာင့္ ျမန္မာစာ ေရးသားနည္းအေၾကာင္း ေရးထားတဲ့ စာအုပ္ေတြကုိ ျပန္ေမႊရင္း ဒီစာအုပ္ကေလးကုိ ျပန္ေတြ႕တယ္။ စာအုပ္နာမည္က ေမာင္ခင္မင္ (ဓႏုျဖဴ) ေရးတဲ့ ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖာ္ ျမန္မာစာႏွင့္ အေရးအသား ျပႆနာမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ အခု ဒီစာအုပ္ထဲမွာ စာပိုဒ္ခြဲနည္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေဆာင္းပါးတို ေလးပုဒ္ ခြဲၿပီး တင္ျပထားပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း အဲဒီေလးပုဒ္ကုိ ပို႔စ္ေလးခု အေနနဲ႔ ခြဲၿပီး စာအုပ္ထဲက အတိုင္း ျပန္႐ိုက္ၿပီး အသိပညာ လက္ဆင့္ကမ္းေပးလိုက္ပါတယ္။
စာတစ္မ်က္ႏွာလံုး တစ္ျပင္ႀကီးေရးလွ်င္ ၾကည့္မေကာင္းသည့္အတြက္ အျမင္ရွင္းေအာင္ ၀ါက်ေလးခုတစ္ပိုဒ္၊ ငါးခုတစ္ပိုဒ္ စသည္ျဖင့္ စာပိုဒ္ခြဲသည့္ အေလ့ကို အခ်ိဳ႕က က်င့္သံုးၾကသည္။ အခ်ဳိ႕လည္း ေရးသည့္အေၾကာင္းအရာအရ မဟုတ္ဘဲ ေရးရင္းေရးရင္း ရွည္သြားၿပီဟု ထင္သည့္ေနရာတြင္ “ဒီေနရာေတာ့ စာပိုဒ္ခြဲမွပဲ” ဟူေသာ စိတ္ကူးျဖင့္ စာပိုဒ္ခြဲလိုက္သည့္ အေလ့မ်ဳိးကို က်င့္သံုးၾကသည္။ ေက်ာင္းသားေလာကတြင္ သာမက ယေန႔ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀ေနေသာ စာအုပ္စာတမ္းမ်ားတြင္လည္း ထိုအေလ့မ်ဳိးကို ေတြ႕ရတတ္ပါသည္။
စာပိုဒ္ခြဲျခင္းသည္ ၾကည့္မေကာင္းမွာစိုး၍ ၾကည့္ေကာင္းေအာင္ ခြဲျခမ္းလည္း မဟုတ္။ ရွည္မွာစိုး၍ မရွည္ေအာင္ ခြဲျခင္းလည္း မဟုတ္။ “ဆိုလိုခ်က္ တစ္ခ်က္လွ်င္ စာတစ္ပိုဒ္ ခြဲသည္” ဟူေသာ စနစ္ျဖင့္ အဓိပၸာယ္ရွိရွိ ခြဲျခင္းသာျဖစ္သည္ဟူေသာ အသိတရားကို ေက်ာင္းသားဘ၀ကတည္းက စြဲျမဲစြာ မွတ္သားၿပီး လိုက္နာ ေဆာင္ရြက္မည္ ဆိုပါက စနစ္တက် စာပိုဒ္ခြဲ ေရးတတ္သည့္ အေလ့အက်င့္မ်ဳိး တစ္သက္လံုး စြဲျမဲသြားမည္ ျဖစ္ပါသည္။
စာတစ္မ်က္ႏွာလံုး တစ္ျပင္ႀကီးေရးလွ်င္ ၾကည့္မေကာင္းသည့္အတြက္ အျမင္ရွင္းေအာင္ ၀ါက်ေလးခုတစ္ပိုဒ္၊ ငါးခုတစ္ပိုဒ္ စသည္ျဖင့္ စာပိုဒ္ခြဲသည့္ အေလ့ကို အခ်ိဳ႕က က်င့္သံုးၾကသည္။ အခ်ဳိ႕လည္း ေရးသည့္အေၾကာင္းအရာအရ မဟုတ္ဘဲ ေရးရင္းေရးရင္း ရွည္သြားၿပီဟု ထင္သည့္ေနရာတြင္ “ဒီေနရာေတာ့ စာပိုဒ္ခြဲမွပဲ” ဟူေသာ စိတ္ကူးျဖင့္ စာပိုဒ္ခြဲလိုက္သည့္ အေလ့မ်ဳိးကို က်င့္သံုးၾကသည္။ ေက်ာင္းသားေလာကတြင္ သာမက ယေန႔ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀ေနေသာ စာအုပ္စာတမ္းမ်ားတြင္လည္း ထိုအေလ့မ်ဳိးကို ေတြ႕ရတတ္ပါသည္။
စာပိုဒ္ခြဲျခင္းသည္ ၾကည့္မေကာင္းမွာစိုး၍ ၾကည့္ေကာင္းေအာင္ ခြဲျခမ္းလည္း မဟုတ္။ ရွည္မွာစိုး၍ မရွည္ေအာင္ ခြဲျခင္းလည္း မဟုတ္။ “ဆိုလိုခ်က္ တစ္ခ်က္လွ်င္ စာတစ္ပိုဒ္ ခြဲသည္” ဟူေသာ စနစ္ျဖင့္ အဓိပၸာယ္ရွိရွိ ခြဲျခင္းသာျဖစ္သည္ဟူေသာ အသိတရားကို ေက်ာင္းသားဘ၀ကတည္းက စြဲျမဲစြာ မွတ္သားၿပီး လိုက္နာ ေဆာင္ရြက္မည္ ဆိုပါက စနစ္တက် စာပိုဒ္ခြဲ ေရးတတ္သည့္ အေလ့အက်င့္မ်ဳိး တစ္သက္လံုး စြဲျမဲသြားမည္ ျဖစ္ပါသည္။
ဤေနရာတြင္ အဓိက အေရးႀကီးေသာ အခ်က္တစ္ခ်က္ကို ေဖာ္ျပလိုပါသည္။ စာပိုဒ္တစ္ပုိဒ္မွာ ပါရမည့္ ဆိုလိုခ်က္တစ္ခ်က္ဆိုသည္မွာ အဘယ္နည္း။ သာဓကအျဖစ္ ေအာက္ပါစာပိုဒ္ကုိ ျပလုိပါသည္။
ထန္းပင္သည္ လူတို႔အတြက္ အသုံး၀င္ေသာ အပင္တစ္မ်ဳိး ျဖစ္ေပသည္။ ထန္းရည္ကုိ ေသာက္ႏိုင္သည္။ ထန္းလ်က္ ခ်က္ႏိုင္သည္။ ထန္းသီးကို စားႏိုင္သည္။ မုန္႔ လုပ္ႏိုင္သည္။ ထန္းရြက္ကို အမိုးအကာ လုပ္ႏိုင္သည္။ ေပ၊ ယပ္ေတာင္၊ ဖ်ာ၊ ေတာင္း၊ ပလံုး၊ ဦးထုပ္ လုပ္ႏိုင္သည္။ ထန္းလက္ကို ႀကိဳးလုပ္ႏိုင္သည္။ ထန္းသားကုိ တိုင္၊ ေရတံေလွ်ာက္၊ ေလွ စသည္တုိ႔ လုပ္ႏိုင္သည္။ အိမ္တစ္ေဆာင္ ေဆာက္ရာ၌ အျခင္တန္းႏွင့္ ၾကမ္းခင္းမွတစ္ပါး က်န္ပစၥည္းမ်ားကုိ ထန္းပင္မွရေသာ ပစၥည္းမ်ားျဖင့္ ျပဳလုပ္ႏိုင္သည္ ဟူ၍ပင္ အဆိုရွိေလသည္။
ဤစာပိုဒ္ကုိ ဖတ္ၾကည့္လွ်င္ အဓိက ဆိုလိုခ်က္ တစ္ခ်က္သာ ပါ၀င္ေၾကာင္း ေတြ႔ႏိုင္ပါသည္။ ထိုအခ်က္သည္ ထင္ရွားသိသာမႈလည္း ရွိပါသည္။ “ထန္းပင္သည္ လူတို႔အတြက္ အသံုး၀င္ေသာအပင္ ျဖစ္သည္” ဟူေသာ အခ်က္ျဖစ္သည္။ ဤစာပိုဒ္က မည္သည့္ဆိုလိုခ်က္ကို ေဖာ္ျပသနည္းဟု ေမးလွ်င္ ထန္းပင္၏ အသံုး၀င္မႈကို ေဖာ္ျပသည္ဟု ေျဖရပါလိမ့္မည္။ ဤစာပိုဒ္တြင္ ပါ၀င္ေသာ ၀ါက်အားလံုးက ဤဆိုလိုခ်က္ကို ဦးတည္ေဖာ္ျပေနေၾကာင္း ေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။ ဤစာပုိဒ္ကုိ ေအာက္ပါအတိုင္း ဆက္ေရးသည္ ဆိုပါစို႔။
အိမ္တစ္ေဆာင္ ေဆာက္လုပ္ရာ၌ အျခင္တန္းႏွင့္ ၾကမ္းခင္းမွတပါး က်န္ပစၥည္းမ်ားကုိ ထန္းပင္မွရေသာ ပစၥည္းမ်ားျဖင့္ ျပဳလုပ္ႏိုင္သည္ ဟူ၍ပင္ အဆိုရွိေလသည္။ ထိုမွ် အသံုး၀င္ေသာ ထန္းပင္မွ ျမန္မာ့႐ိုးရာ အစားအစာတစ္ခုကိုလည္း ထုတ္လုပ္ႏိုင္သည္။ ထို အစားအစာကား ထန္းလ်က္ပင္ျဖစ္သည္။ ထန္းလ်က္ကို ထန္းရည္မွ ရရွိသည္။ ထန္းရည္အခ်ိဳႏွင့္ ထန္းရည္အခါးဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးရွိသည္။ ထန္းရည္အခ်ိဳကုိ က်ဳိခ်က္ပါက ထန္းလ်က္ကို ရရွိသည္။ ထန္းလ်က္သည္ ျမန္မာတို႔ ႏွစ္သက္စြာ စားသံုးေလ့ရွိေသာ သေရစာတစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။
ဤစာပိုဒ္တြင္ ဆိုလိုခ်က္သည္ ေနာက္တစ္မ်ဳိး ေျပာင္းသြားေၾကာင္း သတိျပဳမိႏိုင္ပါသည္။ ထန္းပင္တစ္ပင္လံုး အသံုး၀င္ပံုကုိ ေျပာေနရာမွ ထန္းလ်က္အေၾကာင္းသို႔ ေျပာင္းသြားျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ “ဆိုလိုခ်က္တစ္ခ်က္လွ်င္ စာပိုဒ္တစ္ပုိဒ္ ခြဲေရးရမည္” ဟူေသာ စနစ္အရ ထန္းလ်က္အေၾကာင္း အစခ်ီေသာ “ထိုမွ် အသံုး၀င္ေသာ ထန္းပင္မွ ျမန္မာ့႐ိုးရာ အစားအစာ တစ္ခုကိုလည္း ထုတ္လုပ္ႏိုင္သည္” ဟူေသာ ၀ါက်မွစ၍ စာပိုဒ္အသစ္ ခြဲေရးရမည္ ျဖစ္သည္။ ထန္းလ်က္အေၾကာင္း ေရးၿပီး ထန္းသီးမုန္႔အေၾကာင္း၊ ထန္းရြက္ယပ္ေတာင္ အေၾကာင္း၊ ထန္းသားေရတံေလွ်ာက္အေၾကာင္း စသည္ စသည္ျဖင့္ ဆိုလိုခ်က္တစ္ခုစီကုိ သီးျခားစာတစ္ပိုဒ္စီခြဲကာ ၿပီးဆံုးသည္အထိ စနစ္တက် ေရးသြားႏိုင္ပါသည္။ ေအာက္ပါ စာပိုဒ္ကုိလည္း ၾကည့္ပါဦး။
သိမ္ေမြ႕ေသာသူသည္ ဣေႁႏၵသိကၡာရွိ၏။ ၀င့္၀ါျခင္း ကင္း၏။ ေက်းဇူးျပဳတတ္၏။ သူတစ္ပါးကို ေစာ္ကားေမာ္ကား မေျပာတတ္။ အက်အန မေကာက္တတ္။ လြယ္ကူစြာလည္း စိတ္မဆိုးတတ္။ မိမိ အလုိဆႏၵမ်ား၌ က်ဴးလြန္ျခင္း မရွိ။ စကားႏွင့္စိတ္ကုိ ခ်ဳပ္တည္းသိမ္းဆည္းတတ္၏။ အျခား လူမ်ားကုိလည္း လူေကာင္းဟူ၍ မွတ္ထင္တတ္ေလသည္။
ဤစာပိုဒ္၏ ဆိုလိုခ်က္သည္ အဘယ္နည္း။ ရွင္းပါသည္။ “သိမ့္ေမြ႕သူ၏ အရည္အေသြးမ်ား” ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ သိမ္ေမြ႕သူ၏ အရည္အေသြးမ်ားကုိ စာပိုဒ္တစ္ပိုဒ္ျဖင့္ စုစည္း ေဖာ္ျပထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔အတူ ...
ယေန႔ဆိုလွ်င္ စာအုပ္စာတမ္း အမ်ဳိးမ်ဳိး အင္ႏွင့္အားႏွင့္ ေပၚထြက္ေနသည္။ လစဥ္ထုတ္ စာနယ္ဇင္းမ်ား၊ လံုးခ်င္း၀တၳဳမ်ား၊ ပညာေပးစာအုပ္မ်ား အမ်ားအျပား ေတြ႕ရသည္။ စာဖတ္သူ ဦးေရလည္း တိုးပြားေနသည္။ စာအုပ္ အငွားဆိုင္မ်ား၊ စာၾကည့္တိုက္မ်ားတြင္ လက္မလည္ႏိုင္ေအာင္ ငွားရမ္းေနရသည္။ စာေပ ေဟာေျပာပြဲမ်ား၊ စာေပေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္လည္း ပရိသတ္ စည္ကားလ်က္ရွိသည္။ အေလးအနက္ နားေထာင္ မွတ္သားၾကသည္။ စိတ္၀င္တစား ေဆြးေႏြးၾကသည္။ ထိုအခ်က္မ်ားသည္ ျမန္မာစာေပေလာက၏ တိုးတက္မႈကို အထင္အရွားေဖာ္ျပေနေသာ သက္ေသမ်ားျဖစ္သည္ ဟူေသာ စာပိုဒ္တြင္ ျမန္မာစာေပေလာက၏ တိုးတက္မႈကို ေဖာ္ျပေနေသာ သက္ေသမ်ားသည္ စာပိုဒ္၏ အဓိကဆိုလိုခ်က္ျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။ ၀ါက်အားလံုးက ထိုအခ်က္ကို ဦးတည္ေဖာ္ျပလ်က္ ရွိေၾကာင္းလည္း ေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။ ဤမွ်ဆိုလွ်င္ စာပိုဒ္၏သေဘာ ထင္ရွားေလာက္ပါၿပီ။
စာပိုဒ္တစ္ပိုဒ္တြင္ ၀ါက်အေရအတြက္ ဘယ္ေလာက္ပါရမည္ ဟူ၍ ပံုေသသက္မွတ္ခ်က္ မရွိေၾကာင္းကိုလည္း ဂ႐ုျပဳရန္ ျဖစ္ပါသည္။ ဆိုလိုခ်က္တစ္ခ်က္ ၿပီးဆံုးၿပီဆိုလွ်င္ ၀ါက်ႏွစ္ခု၊ သံုးခုႏွင့္လည္း စာတစ္ပိုဒ္ ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ဆိုလိုခ်က္ ၿပီးဆံုးေအာင္ ၀ါက်ဆယ္ခုျဖင့္ ေဖာ္ျပရန္လိုလွ်င္လည္း ၀ါက်ဆယ္ခုျဖင့္ ေဖာ္ျပရပါလိမ့္မည္။ စာပိုဒ္၏ အတြင္းသားျဖစ္ေသာ ဆိုလိုခ်က္က အဓိကက်ပါသည္။
ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ မိမိတို႔ ဖတ္႐ႈေနေသာ ျပ႒ာန္းစာမ်ားမွလည္းေကာင္း၊ ျပင္ပစာေပမ်ားမွလည္းေကာင္း စာပိုဒ္မ်ားကို ဂ႐ုျပဳေလ့လာျခင္းျဖင့္ စာပိုဒ္၏ သေဘာကို နားလည္ႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ယူဆပါသည္။
ထန္းပင္သည္ လူတို႔အတြက္ အသုံး၀င္ေသာ အပင္တစ္မ်ဳိး ျဖစ္ေပသည္။ ထန္းရည္ကုိ ေသာက္ႏိုင္သည္။ ထန္းလ်က္ ခ်က္ႏိုင္သည္။ ထန္းသီးကို စားႏိုင္သည္။ မုန္႔ လုပ္ႏိုင္သည္။ ထန္းရြက္ကို အမိုးအကာ လုပ္ႏိုင္သည္။ ေပ၊ ယပ္ေတာင္၊ ဖ်ာ၊ ေတာင္း၊ ပလံုး၊ ဦးထုပ္ လုပ္ႏိုင္သည္။ ထန္းလက္ကို ႀကိဳးလုပ္ႏိုင္သည္။ ထန္းသားကုိ တိုင္၊ ေရတံေလွ်ာက္၊ ေလွ စသည္တုိ႔ လုပ္ႏိုင္သည္။ အိမ္တစ္ေဆာင္ ေဆာက္ရာ၌ အျခင္တန္းႏွင့္ ၾကမ္းခင္းမွတစ္ပါး က်န္ပစၥည္းမ်ားကုိ ထန္းပင္မွရေသာ ပစၥည္းမ်ားျဖင့္ ျပဳလုပ္ႏိုင္သည္ ဟူ၍ပင္ အဆိုရွိေလသည္။
ဤစာပိုဒ္ကုိ ဖတ္ၾကည့္လွ်င္ အဓိက ဆိုလိုခ်က္ တစ္ခ်က္သာ ပါ၀င္ေၾကာင္း ေတြ႔ႏိုင္ပါသည္။ ထိုအခ်က္သည္ ထင္ရွားသိသာမႈလည္း ရွိပါသည္။ “ထန္းပင္သည္ လူတို႔အတြက္ အသံုး၀င္ေသာအပင္ ျဖစ္သည္” ဟူေသာ အခ်က္ျဖစ္သည္။ ဤစာပိုဒ္က မည္သည့္ဆိုလိုခ်က္ကို ေဖာ္ျပသနည္းဟု ေမးလွ်င္ ထန္းပင္၏ အသံုး၀င္မႈကို ေဖာ္ျပသည္ဟု ေျဖရပါလိမ့္မည္။ ဤစာပိုဒ္တြင္ ပါ၀င္ေသာ ၀ါက်အားလံုးက ဤဆိုလိုခ်က္ကို ဦးတည္ေဖာ္ျပေနေၾကာင္း ေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။ ဤစာပုိဒ္ကုိ ေအာက္ပါအတိုင္း ဆက္ေရးသည္ ဆိုပါစို႔။
အိမ္တစ္ေဆာင္ ေဆာက္လုပ္ရာ၌ အျခင္တန္းႏွင့္ ၾကမ္းခင္းမွတပါး က်န္ပစၥည္းမ်ားကုိ ထန္းပင္မွရေသာ ပစၥည္းမ်ားျဖင့္ ျပဳလုပ္ႏိုင္သည္ ဟူ၍ပင္ အဆိုရွိေလသည္။ ထိုမွ် အသံုး၀င္ေသာ ထန္းပင္မွ ျမန္မာ့႐ိုးရာ အစားအစာတစ္ခုကိုလည္း ထုတ္လုပ္ႏိုင္သည္။ ထို အစားအစာကား ထန္းလ်က္ပင္ျဖစ္သည္။ ထန္းလ်က္ကို ထန္းရည္မွ ရရွိသည္။ ထန္းရည္အခ်ိဳႏွင့္ ထန္းရည္အခါးဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးရွိသည္။ ထန္းရည္အခ်ိဳကုိ က်ဳိခ်က္ပါက ထန္းလ်က္ကို ရရွိသည္။ ထန္းလ်က္သည္ ျမန္မာတို႔ ႏွစ္သက္စြာ စားသံုးေလ့ရွိေသာ သေရစာတစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။
ဤစာပိုဒ္တြင္ ဆိုလိုခ်က္သည္ ေနာက္တစ္မ်ဳိး ေျပာင္းသြားေၾကာင္း သတိျပဳမိႏိုင္ပါသည္။ ထန္းပင္တစ္ပင္လံုး အသံုး၀င္ပံုကုိ ေျပာေနရာမွ ထန္းလ်က္အေၾကာင္းသို႔ ေျပာင္းသြားျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ “ဆိုလိုခ်က္တစ္ခ်က္လွ်င္ စာပိုဒ္တစ္ပုိဒ္ ခြဲေရးရမည္” ဟူေသာ စနစ္အရ ထန္းလ်က္အေၾကာင္း အစခ်ီေသာ “ထိုမွ် အသံုး၀င္ေသာ ထန္းပင္မွ ျမန္မာ့႐ိုးရာ အစားအစာ တစ္ခုကိုလည္း ထုတ္လုပ္ႏိုင္သည္” ဟူေသာ ၀ါက်မွစ၍ စာပိုဒ္အသစ္ ခြဲေရးရမည္ ျဖစ္သည္။ ထန္းလ်က္အေၾကာင္း ေရးၿပီး ထန္းသီးမုန္႔အေၾကာင္း၊ ထန္းရြက္ယပ္ေတာင္ အေၾကာင္း၊ ထန္းသားေရတံေလွ်ာက္အေၾကာင္း စသည္ စသည္ျဖင့္ ဆိုလိုခ်က္တစ္ခုစီကုိ သီးျခားစာတစ္ပိုဒ္စီခြဲကာ ၿပီးဆံုးသည္အထိ စနစ္တက် ေရးသြားႏိုင္ပါသည္။ ေအာက္ပါ စာပိုဒ္ကုိလည္း ၾကည့္ပါဦး။
သိမ္ေမြ႕ေသာသူသည္ ဣေႁႏၵသိကၡာရွိ၏။ ၀င့္၀ါျခင္း ကင္း၏။ ေက်းဇူးျပဳတတ္၏။ သူတစ္ပါးကို ေစာ္ကားေမာ္ကား မေျပာတတ္။ အက်အန မေကာက္တတ္။ လြယ္ကူစြာလည္း စိတ္မဆိုးတတ္။ မိမိ အလုိဆႏၵမ်ား၌ က်ဴးလြန္ျခင္း မရွိ။ စကားႏွင့္စိတ္ကုိ ခ်ဳပ္တည္းသိမ္းဆည္းတတ္၏။ အျခား လူမ်ားကုိလည္း လူေကာင္းဟူ၍ မွတ္ထင္တတ္ေလသည္။
ဤစာပိုဒ္၏ ဆိုလိုခ်က္သည္ အဘယ္နည္း။ ရွင္းပါသည္။ “သိမ့္ေမြ႕သူ၏ အရည္အေသြးမ်ား” ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ သိမ္ေမြ႕သူ၏ အရည္အေသြးမ်ားကုိ စာပိုဒ္တစ္ပိုဒ္ျဖင့္ စုစည္း ေဖာ္ျပထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔အတူ ...
ယေန႔ဆိုလွ်င္ စာအုပ္စာတမ္း အမ်ဳိးမ်ဳိး အင္ႏွင့္အားႏွင့္ ေပၚထြက္ေနသည္။ လစဥ္ထုတ္ စာနယ္ဇင္းမ်ား၊ လံုးခ်င္း၀တၳဳမ်ား၊ ပညာေပးစာအုပ္မ်ား အမ်ားအျပား ေတြ႕ရသည္။ စာဖတ္သူ ဦးေရလည္း တိုးပြားေနသည္။ စာအုပ္ အငွားဆိုင္မ်ား၊ စာၾကည့္တိုက္မ်ားတြင္ လက္မလည္ႏိုင္ေအာင္ ငွားရမ္းေနရသည္။ စာေပ ေဟာေျပာပြဲမ်ား၊ စာေပေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္လည္း ပရိသတ္ စည္ကားလ်က္ရွိသည္။ အေလးအနက္ နားေထာင္ မွတ္သားၾကသည္။ စိတ္၀င္တစား ေဆြးေႏြးၾကသည္။ ထိုအခ်က္မ်ားသည္ ျမန္မာစာေပေလာက၏ တိုးတက္မႈကို အထင္အရွားေဖာ္ျပေနေသာ သက္ေသမ်ားျဖစ္သည္ ဟူေသာ စာပိုဒ္တြင္ ျမန္မာစာေပေလာက၏ တိုးတက္မႈကို ေဖာ္ျပေနေသာ သက္ေသမ်ားသည္ စာပိုဒ္၏ အဓိကဆိုလိုခ်က္ျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။ ၀ါက်အားလံုးက ထိုအခ်က္ကို ဦးတည္ေဖာ္ျပလ်က္ ရွိေၾကာင္းလည္း ေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။ ဤမွ်ဆိုလွ်င္ စာပိုဒ္၏သေဘာ ထင္ရွားေလာက္ပါၿပီ။
စာပိုဒ္တစ္ပိုဒ္တြင္ ၀ါက်အေရအတြက္ ဘယ္ေလာက္ပါရမည္ ဟူ၍ ပံုေသသက္မွတ္ခ်က္ မရွိေၾကာင္းကိုလည္း ဂ႐ုျပဳရန္ ျဖစ္ပါသည္။ ဆိုလိုခ်က္တစ္ခ်က္ ၿပီးဆံုးၿပီဆိုလွ်င္ ၀ါက်ႏွစ္ခု၊ သံုးခုႏွင့္လည္း စာတစ္ပိုဒ္ ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ဆိုလိုခ်က္ ၿပီးဆံုးေအာင္ ၀ါက်ဆယ္ခုျဖင့္ ေဖာ္ျပရန္လိုလွ်င္လည္း ၀ါက်ဆယ္ခုျဖင့္ ေဖာ္ျပရပါလိမ့္မည္။ စာပိုဒ္၏ အတြင္းသားျဖစ္ေသာ ဆိုလိုခ်က္က အဓိကက်ပါသည္။
ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ မိမိတို႔ ဖတ္႐ႈေနေသာ ျပ႒ာန္းစာမ်ားမွလည္းေကာင္း၊ ျပင္ပစာေပမ်ားမွလည္းေကာင္း စာပိုဒ္မ်ားကို ဂ႐ုျပဳေလ့လာျခင္းျဖင့္ စာပိုဒ္၏ သေဘာကို နားလည္ႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ယူဆပါသည္။
ဆက္လက္တင္ျပမည့္ ေခါင္းစဥ္မ်ား
- စာပိုဒ္ထဲက ဦးေဆာင္၀ါက်
- စာပိုဒ္၏ ကိုယ္ထည္ပိုင္းႏွင့္ နိဂံုး၀ါက်
- ဆိုလိုခ်က္တစ္ခ်က္ စာပိုဒ္တစ္ပိုဒ္
