ကပ်ပါပေ့ ပီကေရယ်

ေဒါသစ႐ုိက္ရွိတဲ့ လူေတြမွာ ထင္ရွားတဲ့ အျပဳအမူ (၈) မ်ိဳးရွိပါတယ္။

(၁) ခုိက္ရန္ျဖစ္ျခင္း
ဒါက ျမင္သာပါတယ္။ ရင္ထဲက ေဒါသကို ကာယကံေျမာက္ အျပင္းထန္ဆံုး ဖြင့္ထုတ္တတ္တဲ့ လူအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ျမင္ရတယ္။ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ လုပ္လိုက္ရင္ ခုိက္ရန္ျဖစ္တယ္လို႔ ေခၚရမွာေပါ႔။
(၂) ျငင္းခံုျခင္း
ကုိယ္ လက္ကိုင္ထားတဲ့ (ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့) တရားေတြကုိ တျခားလူက ထိပါးလာရင္ တုန္႔ျပန္တက္တဲ့ ေဒါသပါ။ အသိပညာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အျငင္းပြားတယ္။ ယံုၾကည္မႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အျငင္းပြားတယ္။ ပိုင္ဆိုင္မႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အျငင္းပြားတယ္။ ဒါဟာ ၀စီကံပါ။ စကားနဲ႔ ထိုးစစ္ဆင္ၾကတာေပါ႔။ ဒါနဲ႔မွ မေက်နပ္ေတာ့ရင္ ေနာက္တစ္ဆင့္တက္ၿပီး ခိုက္ရန္ ျဖစ္လာႏုိင္တယ္။ ႏုိင္ငံတကာမွာ ပံုစံမ်ိဳးစံုနဲ႔ အျငင္းပြားေနၾကတယ္။ လူတန္းစားေပါင္းစံု ျငင္းခံုေနၾကတယ္။ Debate လုပ္တယ္ေပါ႔။ ဒါ အတၱနဲ႔လည္း သက္ဆုိင္မယ္။ ကိုယ့္ဟာမွ မွန္တယ္လို႔ ယံုၾကည္ထားတဲ့ အတၱ။ ငါ႔ဟာ မထိနဲ႔ နည္းနည္းမွ မေလွ်ာ့ဘူးဆိုတဲ့ မာန။ အထင္ရွားဆံုးကေတာ့ ခက္ထန္ေနတဲ့ ေဒါသပါ။
(၃) ပရိေဒ၀ - ငိုေႂကြးျခင္း
ဒါကို အေပၚမွာ နည္းနည္း ရွင္းျပထားပါတယ္။ ငုိေႂကြးျခင္းဟာ ကာယကံေျမာက္ ေဒါသထဲမွာ အႏူးညံ့ဆံုးနဲ႔ အျပစ္အကင္းဆံုးပါ။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း ခံစားၾကရတာ ကာယကံရွင္ပဲေလ။
(၄) ေသာက - စိုးရိမ္ပူေဆြးျခင္း
ဒီ (၂) မ်ိဳးက ေဒါသရွိတဲ့ သူေတြနဲ႔ ဆိုင္တယ္။ ေဆြမ်ိဳးေတြ ေသေၾက ပ်က္စီးတာေတြ ေတြ႕ရတဲ့အခါ ေဒါသနဲ႔ သည္းမခံႏုိင္လို႔ စုိးရိမ္ပူေဆြး ငိုေႂကြးရတာပဲ။ စုိးရိမ္တယ္ ပူေဆြးတယ္ ဆိုတာ ရင္ထဲမွာ ႀကိတ္ေမြးထားတဲ့ အပူမီးနဲ႔ တူတယ္။ ရင္ထဲမွာ လႈိက္ေလာင္ေနတယ္။ တစ္ေယာက္တည္း ပူေနတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆို ဘယ္ေလာက္ပူလဲ ဆိုေတာ့ မ်က္ႏွာႀကီးကို နီရဲေနေအာင္ ပူတယ္။ စာထဲမွာ တစ္ခါ ဖတ္ဖူးတာက ပူေဆြးေသာကေရာက္ၿပီး ခႏၶာကိုယ္ မီးေလာင္ၿပီး ေသသြားတယ္ေလ။ ရင္ထဲက အပူေတြက အေရျပားကိုေတာင္ စြဲေလာင္သြားတယ္။
(၅) မစၧရိယ - ၀န္တုိျခင္း
ကိုယ့္မွာ ရွိတဲ့၊ ကိုယ္နဲ႔ ဆုိင္တာေတြ တျခားလူတစ္ေယာက္နဲ႔ သက္ဆိုင္သြားမွာ၊ သူ႔လက္ထဲ ေရာက္သြားမွာကို သည္းမခံႏုိင္လို႔ ျဖစ္ရတဲ့ ေဒါသပါ။ ဒီလို ျဖစ္လာၿပီဆုိရင္ သူမ်ားလက္ထဲ ေရာက္မသြားေအာင္ တနည္းနည္းနဲ႔ ၾကံစည္ေတာ့မယ္။ ဒါဟာ ပ်က္စီးျခင္းရဲ႕ လမ္းစပါပဲ။ သူ အကုသုိလ္ တစ္ခုခု လုပ္မိေတာ့မယ္ေလ။
(၆) မာန္ေထာင္လႊားျခင္း၊ မာနႀကီးျခင္း
ကုိယ္ပုိင္ထားတာေလးေတြ၊ ကုိယ္သိထားတာေလးေတြကို အဟုတ္လုပ္ၿပီး ၿပိဳင္ဆိုင္ခ်င္ လာတယ္။ ငါသာ တေကာ လုပ္လာတယ္။ ကိုယ့္ဟာထက္ ပိုေကာင္းတာ ေလာကမွာ မရွိဘူးလို႔ နားထင္ ေသြးေရာက္ေနတယ္။ အားလံုးနဲ႔ ယွဥ္လိုက္မယ္ ဆိုတဲ့ ေဒါသကေလးက စိတ္မွာ ကပ္လာတယ္။ ကိုယ့္ကုိယ္ကို အဟုတ္မွတ္ေနၿပီ ဆိုေတာ့ ဘယ္သူၿပိဳင္လို႔ ရပါေတာ့ႏုိင္ေပါ႔ေလ။
(၇) မိမိကိုယ္ကို အထင္ႀကီးၿပီး သူတစ္ပါးကို အထင္ေသးျခင္း
ဒီ (၂) ခုက ေလာဘနဲ႔ ယွဥ္တဲ့ တရားေတြ။ ဒါေပမယ့္ ေဒါသႀကီးတဲ့ လူမွာမွ ထင္ရွားတာ။ လူက မာနႀကီးလာရင္ သူမ်ားကို လြယ္လြယ္နဲ႔ အထင္ေသးလာတယ္။ ကိုယ့္ဟာ အေကာင္းဆံုးလို႔ ထင္တဲ့လူဟာ သူမ်ားဟာေတြ အကုန္လံုး မေကာင္းဘူးလို႔ ထင္မွာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ ကုိယ့္ဖာသာ သိပ္အထင္ႀကီးတဲ့ လူေတြဟာ တျခားလူေတြကို အထင္ေသးမွာပဲ။ ဒါေသခ်ာတယ္။ အထင္ႀကီးျခင္း၊ အထင္ေသးျခင္းက ပိုင္ဆိုင္မႈအေပၚ အေျခတည္ၿပီး ျဖစ္လာမို႔ ေလာဘနဲ႔ ပုိဆုိင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဒါသႀကီးတဲ့လူေတြရဲ႕ အျပဳအမူက ပိုၿပီး ထင္ရွားတယ္။
(၈) ကုန္းတုိက္ျခင္း
၀န္တိုတတ္တဲ့သူဟာ မေနာကံကေန တစ္ဆင့္တက္ၿပီး ၀စီကံအေနနဲ႔ ကုန္းတိုက္လာၾကတယ္။ ကုန္းတိုက္တယ္ဆိုတာ ၀စီကံေျမာက္ ဖ်က္ဆီးျခင္းပါ။ သူတပါးရဲ႕ ပ်က္စီးရာ ပ်က္စီးေၾကာင္းကို လိုလားတဲ့အတြက္ မဟုတ္မမွန္တဲ့စကား၊ အက်ိဳးမဲ့တဲ့စကား နဲ႔ မႏွစ္လိုဖြယ္ စကားကို ဆိုျခင္းဟာ ကုန္းတုိက္ျခင္း မည္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႏႈတ္ျဖင့္ ဖ်က္ဆီးျခင္းလို႔ ေခၚတာပါ။ ဒီလို ကုန္းတိုက္လိုက္လို႔ အျငင္းပြားမႈေတြ ျဖစ္လာမယ္။ အျငင္းပြားၿပီး ေဒါသေတြ ျဖစ္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ ေဒါသေတြ အဆင့္ဆင့္ တက္လာၿပီး ေနာက္ဆံုး ပ်က္စီးျခင္းမွာ ဆံုးပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခု ေဆြးေႏြးခ်င္တာက ရန္ၿငိဳးေတြ အေၾကာင္းပါ။ ဒီ ရန္ၿငိဳးေတြေၾကာင့္လည္း ေဒါသေတြ အဆင့္ဆင့္တက္ၿပီး တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ပ်က္စီးရာ ပ်က္စီးေၾကာင္းေတြ ၾကံစည္လာၾကတယ္။ လူေတြအေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာတဲ့ စကားတစ္ခြန္း ရွိပါတယ္။ ငါ႔ကို ရန္လာစရင္ေတာ့ မခံဘူး ဆိုတာပါ။ တကယ္တမ္း ရန္တို႔ ေဒါသတုိ႔ ဆိုတာ ဘယ္ကေန ဘယ္လို စသလဲ ဆိုတာကို လူအေတာ္မ်ားမ်ား သတိ မထားမိၾကပါဘူး။ ေဒါသေတြ တေခ်ာင္းေခ်ာင္း ထြက္ေနၿပီ ဆိုမွ သိၾကတဲ့ လူတခ်ိဳ႕ ရွိသလို ေဒါသေၾကာင့္ တန္ျပန္တံု႔ျပန္ၿပီးမွ သတိရတဲ့ လူေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ။ ရန္ၿငိဳးေတြ ဘယ္ကဘယ္လို စမွန္း မသိလိုက္ခင္မွာပဲ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ လက္စားေခ်ေနၾကၿပီေလ။ ႏွစ္ဖက္လံုး ႀကိဳက္တဲ့ဘက္ကို ေမးလိုက္ပါ။ သူကငါ႔ကုိ ဒီလုိလုပ္လို႔ ငါျပန္လုပ္တာ လို႔ ေျဖၾကမွာပါ။ ဒီလိုပဲ လက္စားေခ်ေနၾကရင္ ဘယ္ေတာ့မွ မၿပီးေတာ့ပါဘူး။

ရန္ၿငိဳးေတြ ျဖစ္ရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္း (၉) ခု ရွိပါတယ္။ ဒီကိုးခုကို အေျချပဳၿပီး ရန္ၿငိဳးေတြ ျဖစ္လာၾကပါတယ္။
(၁) ဒီလူဟာ ငါ႔ရဲ႕ အက်ိဳးမဲ့ကုိ ျပဳခဲ့ဖူးတယ္။
(၂) အခုလည္း လုပ္ေနတုန္းပဲ။
(၃) ေနာင္လည္း လုပ္ေနဦးမွာပဲ ဆိုတဲ့ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ အေၾကာင္းျပဳတဲ့ သံုးပါး။
(၄) ဒီလူဟာ ငါ႔မိတ္ေဆြရဲ႕ အက်ိဳးမဲ့ကုိ ျပဳခဲ့ဖူးတယ္။
(၅) အခုလည္း လုပ္ေနတုန္းပဲ။
(၆) ေနာင္လည္း လုပ္ေနဦးမွာပဲ ဆိုတဲ့ မိတ္ေဆြကုိ အေၾကာင္းျပဳတဲ့ သံုးပါး။
(၇) ဒီလူဟာ ငါ႔ရန္သူရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားကုိ ျပဳခဲ့ဖူးတယ္။
(၈) အခုလည္း လုပ္ေနတုန္းပဲ။
(၉) ေနာင္လည္း လုပ္ေနဦးမွာပဲ ဆိုတဲ့ ရန္သူကုိ အေၾကာင္းျပဳတဲ့ သံုးပါး။

ဒီရန္ၿငိဳးေတြကုိ လက္စားေခ်မယ့္ အစား ဘယ္လို ေျဖေဖ်ာက္လို႔ရမလဲ။ ေျဖလို႔ ရတဲ့နည္း (၁၀) ခု ရွိပါတယ္။ ေအာက္မွာ ျပထားတဲ့ (၁၀)ခုထဲက တစ္ခုခုကို ႏွလံုးသြင္းႏုိင္ရင္ ရန္ၿငိဳးေတြ ေျပေပ်ာက္သြားႏုိင္ပါတယ္။
(၁) ရန္သူသည္ ငါ႔ကုိသာ ဒုကၡေပးႏုိင္သည္။ ငါ႔စိတ္ကုိ ဒုကၡမေပးႏုိင္။ စိတ္ဆင္းရဲ ရတယ္ဆိုတာ ငါ႔စိတ္ကသာ ငါ႔ကုိ ၫွင္းေနတာပဲ။ သူက ငါ႔ကို စိတ္ဆင္းရဲ ပါေစလို႔ လုပ္တာကို ငါမဆင္းရဲဘူး ဆုိရင္ သူဘာတတ္ႏုိင္မွာလဲ။
(၂) ခ်စ္ခင္ေသာ ေဆြမ်ိဳးတို႔ကို စြန္႔၍ ရဟန္းျပဳႏုိင္လ်က္ ေဒါသကုိ မစြန္႔ႏုိင္လွ်င္ ေဒါသမက္ေသာငါ ျဖစ္ရာ၏။
(၃) ေဒါသဆိုသည္ သီလ၏ အျမစ္၊ သီလ၏ အမ်ိဳး၊ ဟီရိၾသတၱပၸကို ဖ်က္ခ်ိဳးတတ္တာ ငါက ဘာျဖစ္လို႔ လက္ခံရမွာလဲ။
(၄) ယုတ္မာတဲ့ ရန္သူကုိ အမ်က္ထြက္လွ်င္ သူနဲ႔ငါ ယုတ္မာမႈ ၿပိဳင္သလို ျဖစ္မွာေပါ႔။
(၅) ငါစိတ္ဆိုးေအာင္ သူကျပဳတာ ငါစိတ္ဆိုးလွ်င္ သူ႕အလို ျပည့္သြားမွာေပါ႔။
(၆) ငါ၏ ေဒါသသည္ ရန္သူအား ဒုကၡ ေပးခ်င္မွ ေပးမည္။ ငါကေတာ့ စိတ္ပင္ပန္း ႀကီးစြာျဖစ္မည္။
(၇) ရန္သူသည္ ေဒါသေၾကာင့္ အပါယ္ခရီး လမ္းမွားေနၿပီ။ အရွည္ျမင္သူသည္ လမ္းမွားသို႔ မလိုက္။ အျမင္တိုသူသာ လမ္းမွားကို တေကာက္ေကာက္ လိုက္၏။
(၈) ရန္သူသည္ ငါ႔ကိုယ္၌ ရွိေသာ ေဒါသကုိ အားကိုးအားထား ျပဳ၍ စိတ္ဆိုး၏။ ထိုေဒါသကို ငါပယ္လိုက္လွ်င္ ရန္သူကၽြန္မ်ိဳး အားကုိး ျပဳတ္လတၱံ႕။
(၉) ငါ႔အား ေစာ္ကားေသာ ႐ုပ္နာမ္ ခႏၶာတုိ႔သည္ လြန္ကုန္ၿပီ၊ ခ်ဳပ္ကုန္ၿပီ။ ယခုရွိေသာ သူ၏ ႐ုပ္ခႏၶာတုိ႔ကုိ ငါအာ႐ံုျပဳလွ်င္ ဆန္ခိုးမမိ၊ ဖြဲခိုးမိ၊ ခုတ္ရာတပါး၊ ရွရာတျခား မသင့္လြန္းေလစြ။
(၁၀) မီးခတ္ႏွင့္ေက်ာက္ ႏွစ္ခုေပါင္းမွ မီးေတာက္သည္။ မီးခတ္ သက္သက္ေၾကာင့္ မီးမေတာက္။ ေက်ာက္၌လည္း သတၱိထူး ရွိ၏။

အထက္ပါ စာမ်ားကို တု၀ဋကသုတ္မွ၎၊ မွတ္သားထားေသာ ဒုိင္ယာရီ အေဟာင္းမ်ားမွ၎ ထုတ္ႏႈတ္ တင္ျပပါသည္။ စာဖတ္သူအားလံုး လြတ္လပ္စြာ သေဘာထား ကြဲလြဲႏုိင္ပါသည္။