ကပ်ပါပေ့ ပီကေရယ်

အေပၚကဟာေတြကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမန္မာလို ေခၚရင္ `က´ အုပ္စု၊ `စ´ အုပ္စု၊ `ဋ´ အုပ္စု၊ `တ´ အုပ္စု နဲ႔ `ပ´ အုပ္စု လို႔ ေခၚလို႔ရတယ္။ က်န္တဲ့ ဗ်ည္း ရွစ္လံုးကေတာ့ တစ္လံုးနဲ႔ တစ္လံုး အသံျဖစ္တဲ့ေနရာ မတူၾကလို႔ ပါဠိလိုေတာ့ အ၀ဂ္၊ ျမန္မာလိုေတာ့ အုပ္စုမဟုတ္ေသာ ဗ်ည္းမ်ားလို႔ ေခၚတယ္။ ဒါေတြက ေက်ာင္းက သဒၵါထဲမွာ ပ်င္းေနေအာင္ သင္ခဲ့ရပါတယ္။

အခုဆက္ေျပာမွာ အဲဒီ စာအုပ္ေတြထဲ မပါပါဘူး။ (က်ေနာ္ အဲဒီေန႔က ေက်ာင္းမတက္တာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။)
အဲဒီ ဗ်ည္း ၃၃ လံုးကို အထီး အမ ခြဲထားတယ္။ အဖို အမ ခြဲပံုက ဒီလိုပါ။ ခုန ငါးလံုးတြဲ အုပ္စုရဲ႕ အစ စာလံုးေတြက အဖိုေတြ ေပါ႔။ ေနာက္ အဲဒီ အစအကၡရာေတြရဲ႕ တစ္လံုးေက်ာ္မွာ ရွိတဲ့ အကၡရာေတြကို အဖိုဗ်ည္းလို႔ သက္မွတ္တယ္။ ၾကားထဲမွာ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ အကၡရာေတြကေတာ့ အမဗ်ည္းေတြေပါ႔။ ဒါဆို စာရင္း ခ်ၾကည့္တာေပါ႔။
အဖိုဗ်ည္းမ်ား - က၊ ဂ၊ င၊ စ၊ ဇ၊ ည၊ ဋ၊ ဍ၊ ဏ၊ တ၊ ဒ၊ န၊ ပ၊ ဗ၊ မ စတဲ့ (၁၅) လံုး။
အမဗ်ည္းမ်ား - ခ၊ ဃ၊ ဆ၊ စ်၊ ဌ၊ ဎ၊ ထ၊ ဓ၊ ဖ၊ ဘ စတဲ့ (၁၀) လံုး။

အကၡရာ ႏွစ္ထပ္ဆင့္ ေရးၾကတဲ့အခါမွာ ဥပေဒသ တခ်ိဳ႕ရွိတယ္။
၁။ အဖို အဖိုခ်င္း ထပ္ေရးလို႔ ရတယ္။
ဥပမာ ။ သကၠ၊ မဂၢ၊ ကိစၥ၊ ၀ဇၨ၊ ၀ဏၰ၊ သတၱ၊ သဒၵ၊ ပႏၷ၊ သိပၸ၊ သဗၺ၊ ဓမၼ စသျဖင့္ေပါ႔။
၂။ အမ အမခ်င္း ထပ္ေရးေလ႔ မရွိဘူး။
ဥပမာ ။ ခၡ၊ ဃၣ၊ ဆၧ၊ ထၳ၊ ဓၶ၊ ဖၹ၊ ဘၻ စသျဖင့္ ေရးလို႔ မရပါဘူး။
၃။ အဖိုနဲ႔ အမ ထပ္လို႔ ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဖိုက အေပၚက၊ အမက ေအာက္က ေနရမယ္။
ဥပမာ ။ ယကၡ၊ အဂၣ၊ အစၧ၊ အဇၩ၊ အတၳ၊ ဗုဒၶ၊ ပုပၹ၊ လဗၻတိ စသျဖင့္ ေရးလို႔ရတယ္။
၄။ က်န္တဲ့ ဗ်ည္း (၈) လံုး အတြက္က အ၀ေဂၢါ၊ နပံုသေကာ တဲ့။ အဓိပၸါယ္က အုပ္စုမဟုတ္တဲ့ ဗ်ည္း (၈) လံုးက အဖိုလည္းမဟုတ္၊ အမလည္းမဟုတ္တဲ့ နပံုဗ်ည္းမ်ား ျဖစ္တယ္တဲ့။ အေျခာက္ဗ်ည္းေပါ႔ဗ်ာ။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔က ဆင့္ခ်င္သလို ဆင့္လို႔ ရသတဲ့။
ဥပမာ ။ ျဗဟၼာ နဲ႔ ဂိမွာနံ ( ဂိမွာနံ မွာပါတဲ့ `မွ´ ရဲ႕ မူလ စာေရးပံုက မ နဲ႔ ဟ ကို အထက္ေအာက္ ဆင့္ထားလို႔ `မွ´ ဆိုတဲ့ စကားလံုး ရတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ `-ွ´ ကို ဟထိုးလို႔ ျမန္မာလို အသံထြက္ပါတယ္။ အလ်င္းသင့္ရင္ ပင့္ရစ္စြဲထုိး အေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္။)
၅။ ယ၊ လ၊ သ၊ ဠ ဆိုတဲ့ အ၀ဂ္ဗ်ည္းေတြက သူ႕ ဖာသာသူ ျပန္ထပ္ရလို႔ အဖိုဗ်ည္းလို႔လည္း ထည့္တြက္ၾကပါေသးတယ္။
ဥပမာ ။ ေပယ်ာလ၊ ဒုလႅဘ၊ နေမာတႆ၊ ၀ိ႐ုဠက (ေဇာ္ဂ်ီတြင္ ဠႀကီး ႏွစ္လံုးဆင့္ မရွိ၍)။
* ယ်ာ ရဲ႕ မူလ ေရးသားပံုက `ယ´ အကၡရာ ႏွစ္လံုးဆင့္ ထားတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ `-်´ ကို ယပင့္လို႔ အသံထြက္ပါတယ္။
* ႆ က `သ´ အကၡရာ ႏွစ္လံုးဆင့္ ထားတယ္လို႔ လူအမ်ား သိၿပီး ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
၆။ ရ၊ ၀၊ ဟ၊ အ ဆိုတဲ့ အ၀ဂ္ဗ်ည္းေတြကေတာ့ အခ်င္းခ်င္း ျပန္ထပ္တာ မေတြ႕ရေတာ့ သူတို႔ကို အမ စာရင္းထဲ ထည့္တြက္ၾကတယ္ေလ။

ဒါဆို ဗ်ည္း (၃၃) လံုးမွာ အဖိုဗ်ည္း (၁၉) လံုး နဲ႔ အမဗ်ည္း (၁၄) လံုး ရွိတယ္လို႔ ယူဆလို႔လည္း ရပါတယ္။

က်ေနာ္ အခု ေရးထားတာကို အခ်ိဳ႕လည္း စိတ္၀င္စားလိမ့္မယ္။ အခ်ိဳ႕လည္း စိတ္မ၀င္စားေလာက္ဘူး။ ဒီပို႔စ္ကို တင္ရတဲ့ က်ေနာ္ရဲ႕ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ ႏွစ္ခုရွိပါတယ္။ နံပါတ္တစ္က ျမန္မာစာကို စိတ္၀င္စားတဲ့လူ ေလ့လာမွတ္သားလို႔ ရေအာင္ပါ။ ဒုတိယက ဒီဥပေဒသေတြ လူသိနည္းလာၿပီး မွတ္တမ္းအေနနဲ႔ မေပ်ာက္မပ်က္ေအာင္ တစ္ဖက္တစ္လမ္းက ကူညီၿပီး မွတ္တမ္းတင္ေပးတဲ့ သေဘာပါ။
အက်ိဳးရွိမယ္လို႔ ယံုၾကည္မိပါတယ္။