ကပ်ပါပေ့ ပီကေရယ်

မဂၤလာပါဗ်ာ ....
ကၽြန္ေတာ္ မေန႔က (၂၈.၁၀) ျပန္ေရာက္ပါတယ္။ ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ ဆီပံုးမွာ ဘာေတြ ေအာ္ထားၾကသလဲလို႔ အေျပးအလႊား အရင္သြားၾကည့္မိပါတယ္။ ပါးထားလိုက္တဲ့ အမွာစာ ေတြကလည္း မနည္းပါလားေနာ္။ အေစာ့မက္တဲ့ ကေလးေတြက ေသနတ္မွာၾကသဗ်ာ။ အစားမက္တဲ့ကေလးေတြက မုန္႔မွာၾကသဗ်ာ။ စိတ္မပူပါနဲ႔။ အားလံုးအတြက္ လံုလံု ေလာက္ေလာက္ ၀ယ္ျခမ္းလာပါတယ္။ မေန႔ကျပန္ေရာက္ေတာ့ ေမာေမာ၊ ဆာဆာ၊ ေညာင္းေညာင္းနဲ႔ပဲ သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕ဆီ သြားလည္ေတာ့ Chaos ဆီေရာက္ေတာ့ သူက လက္နာေနလို႔ မေရးႏိုင္လို႔ ခဏနားမယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေတြ႕ရတယ္။ သူ႔အတြက္လည္း ေဆးပါလာသဗ်ာ။
သူက လက္နာလို႔ဆိုၿပီး ပို႔စ္အသစ္တင္ဖို႔ ခဏနားတယ္လို႔ေျပာေတာ့ က်ေနာ္ကလည္း ေတာင္တက္လာရတာ ေျခေထာက္ေတြေညာင္းေနလို႔ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ ခဏနားပါ ရေစလို႔ ေျပာရင္ေကာင္းမလား စဥ္းစားေနတာ။ က်ေနာ့္မွာ ဘာနဲ႔တူေနလဲဆိုေတာ့ အိမ္စာေတြမၿပီးလို႔ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ ဆရာမကို ရင္မဆိုင္ရဲတဲ့ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္လို ျဖစ္ေနတယ္။ Tag ထားတာေတြ ေျဖဖို႔ အေႂကြးကလည္း ရွိေနေသးတယ္ဗ်။ က်ေနာ္ ခရီးထြက္ခဲ့သမွ်ကို မွတ္တမ္းအေနနဲ႔ ပို႔စ္တင္ဖို႔ စိတ္ကူးထားတာရွိေတာ့ ဒီက်ိဳက္ထီး႐ိုး ခရီးအတြက္လည္း ေရးဦးမယ္လို႔ စိတ္ဆံုးျဖတ္ထားေတာ့ အင္း .... အေႂကြးပါပဲ။ က်ေနာ္ မ်က္ႏွာငယ္ေနေပမယ့္ စိတ္မညစ္ပါဘူး။ အေတာ္ေပ်ာ္ပါတယ္။ က်ေနာ္က "ဘေလာ့ႏြံ" နစ္ေနတဲ့ ကၽြဲႀကီးတစ္ေကာင္လုိ႔ပါပဲ။ ႏြံနစ္လို႔ ဒုကၡေရာက္ရမယ့္အစား ႏြံထဲမွာေနရလို႔ ေပ်ာ္ေတာင္ေပ်ာ္ေသး။ ႏြံမ်ားေလ ႀကိဳက္ေလေပါ႔ဗ်ာ။

`အားလံုးအတြက္ myanmarbloggers.org ဒိုမိန္း´ နဲ႔ပတ္သက္လို႔ က်ေနာ္ေျဖေပးရမယ့္ ေမးခြန္း (၃) ခုရွိေနပါတယ္။

၁။ `blogspot.com ရွိေနလ်က္နဲ႔ myanmarbloggers.org ဆိုတာ လိုေသးလို႔လား´ တဲ့။
၂။ `ဒီ myanmarbloggers.org ကို ေျပာင္းလိုက္ရင္ နည္းပညာပိုင္းအရ ေကာင္းက်ိဳးဆိုးက်ိဳး ေျပာေပးပါ´ တဲ့။
၃။ `က်ေနာ္ တစ္ခုခုကို ေၾကာက္ေနသလိုပါပဲ´ တဲ့။

ဟုတ္ကဲ့ပါ။ ဒီနံပါတ္(၁)ေမးခြန္းက နားလည္မႈလြဲလို႔ ေမးမိတဲ့ေမးခြန္းတစ္ခုလို႔ ယူဆပါတယ္။ blogspot.com က ပင္ရင္းမူလ က်ေနာ္တို႔ဘေလာ့ေတြကို လူအမ်ားျမင္ရေအာင္ အခမဲ့တင္ေပးေနတဲ့ ဒိုမိန္းတစ္ခုပါ။ ဒါကို ႏိုင္ငံေရးအျမင္အရ ေပါလစီပိုင္းဆိုင္ရာ ၿငိတဲ့အတြက္ လက္ရွိ ISP ႏွစ္ခုျဖစ္တဲ့ Myanmar Teleport နဲ႔ MPT တုိ႔က Blogger.com နဲ႔ Blogspot.com ကို အသံုးျပဳလို႔ မရေအာင္ ပိတ္ထားပါတယ္။ အခု myanmarbloggers.org က blogspot.com တို႔ေလာက္ ႀကီးက်ယ္တဲ့ ၀န္ေဆာင္မႈေတြ မေပးႏိုင္ပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔လုပ္ေပးႏိုင္တာ တစ္ခုပဲရွိပါတယ္။ အဲဒါက myanmarbloggers.org ဆိုတဲ့ ဒိုမိန္းကို အလကားသံုးစြဲခြင့္ပါပဲ။ blogspot.com ထဲမွာ ျမင္ရမယ့္ ကိုယ့္ရဲ႕ ပို႔စ္ေတြအားလံုးကို myanmarbloggers.org ထဲကို ပြားေပးထားေတာ့ ဒီ .org နဲ႔လည္းၾကည့္လို႔ ရေနမွာပါ။ ထူးျခားတာက blogspot.com ကို ဘန္းထားေပမယ့္ myanmarbloggers.org ကို ဘန္းမထားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ၾကည့္ႏိုင္ပါ႔မယ္။ ဒီ .org ကို မဘန္းမ ခ်င္းေပါ႔။
MPT ကေန blogspot.com ကို ေရြးေကာက္ၿပီး ဘန္းထားတာဆိုေတာ့ အမ်ားစု ဘေလာ့ဂ္ေတြကို MPTသံုးတဲ့လူေတြက ဒီအတိုင္း ၾကည့္လို႔ရေနတုန္းပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ BaganNet က blogspot.com တစ္ခုလံုးကို ပိတ္ထားတာဆိုေတာ့ ဘယ္ဘေလာ့ဂ္ကိုမဆို ဘန္းေက်ာ္ၿပီးမွ ၾကည့္လို႔ရပါ႔မယ္။ က်ေနာ္က BaganNet သံုးတဲ့လူပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ ဒီဒုကၡကို ေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာ္လႊားဖို႔ နည္းလမ္းရွာရင္း ဒါေလးေတြ႕တာနဲ႔ အားလံုးကို ေ၀မွ်ေပးလိုက္တာပါ။

က်ေနာ္ဟာ ကြန္ျပဴတာကၽြမ္းက်င္အဆင့္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ ေျဖပါရေစ။ myanmarbloggers.org ကို custom domain အေနနဲ႔ ယူလိုက္တဲ့အခါမွာ blogspot.com ထဲမွာ ေပၚရမယ့္ အစား myanmarbloggers.org ကို လႊဲေပးလိုက္ပါတယ္။ လိပ္စာပဲ လႊဲပါတယ္။ ဒီ myanmarbloggers.org ထဲမွာ သိမ္းစရာေနရာ ယူမထားပါဘူး။ ရွိလည္းမရွိပါဘူး။ blogspot.com က သူ႔ထဲမွာ သိမ္းထားတဲ့ ပို႔စ္ေတြကို .org ထဲ လာထည့္တာမဟုတ္တဲ့အတြက္ .org ဒိုမိန္းႀကီး ပ်က္သြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲဆိုတဲ့ စိုးရိမ္အေတြးက အလိုလိုေျဖလို႔ရသြားမွာပါ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အေပၚမွာေျပာခဲ့သလိုပဲ myanmarbloggers.org ဆိုတဲ့ နာမည္ကိုပဲ ယူသံုးပါတယ္။ သူသိမ္းထားတဲ့ Server က google server ျဖစ္တဲ့ blogger.com မွာပါ။ blogger.com မပ်က္မခ်င္း ဒီပို႔စ္ေတြအားလံုး ဟာရွိေနဦးမွာပါ။
က်ေနာ္အျမင္အရ အဓိက ေကာင္းက်ိဳးကေတာ့ ဒီ myanmarbloggers.org ကို ဘန္းထားတာမရွိေသးတဲ့အတြက္ ဒီ .org ကို သံုးထားတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေတြ မွန္သမွ်ဟာ ဘန္းေက်ာ္စရာမလိုဘဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဖတ္လို႔ရေနဦးမွာပါ။ က်ေနာ္ ဒီဘေလာ့ဂ္ေတြကို စဖတ္ျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းရင္းထဲမွာ အလြယ္တကူ ဖတ္ႏိုင္လို႔ဆိုတဲ့ အခ်က္ပါပါတယ္။ အကယ္၍ က်ေနာ္ စဖတ္မယ္ဆုိကတည္းက ဘန္းေက်ာ္ၿပီးမွ ဖတ္ရမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္ ဘေလာ့ဂ္ကို ဒီတသက္ ေတာ့မိေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ အခုေတာင္ ဘန္းထားၿပီးေနာက္ပိုင္း အေတာ္အားေမြးၿပီး ျပန္ကိုင္ရပါတယ္။ အလြယ္တကူ ဖတ္လို႔မရရင္ မဖတ္ဘူးကြာ ဆိုတဲ့လူေတြ အေတာ္မ်ားမွာပါ။ က်ေနာ့္လိုေပါ႔။ ဒါေၾကာင့္ စာဖတ္မယ့္လူ အဆင္ေျပသြားဖို႔ ဒီအစီအစဥ္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ရတာပါ။
ဆိုးက်ိဳးက ဘာရွိမလဲဆိုေတာ့ ပံုမွန္ blogspot.com ကို ၀င္တာထက္ေတာ့ ပိုေႏွးသြားပါမယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘန္းေက်ာ္ေနတာထက္ေတာ့ အမ်ားႀကီး ပိုမွန္ပါတယ္။ တျခားျဖစ္လာႏိုင္မယ့္ ဆိုးက်ိဳးေတြကိုေတာ့ ရွာဆဲပါ။ အခုဟာက .org ရဲ႕ နာမည္သက္သက္ကိုပဲ ယူသံုးတာဆိုေတာ့ ဒီ .org ဟာ တစံုတရာ မေတာ္တဆ ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္ ပို႔စ္ေတြအားလံုး setting ေတြအားလံုးနဲ႔ ဒီဘေလာ့ဂ္နဲ႔ ပတ္သက္တာအားလံုးဟာ blogger.com ရဲ႕ server ထဲမွာရွိတဲ့အတြက္ ဘာမွ သက္ေရာက္မႈ မရွိႏိုင္ပါဘူး။ အကယ္၍ ဒီဒိုမိန္းကို မလိုခ်င္ေတာ့ဘူးဆုိရင္ အလြယ္တကူပဲ Custom domain မွာ ၀င္ဖ်က္လိုက္ယံုပါပဲ။ ဒါဆို ပံုမွန္ blogspot.com ျပန္ျဖစ္သြားမွာပါ။

အေပၚက ေဖာ္ျပထားတာက နည္းပညာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ စိုးရိမ္မႈပါ။ က်ေနာ္တို႔ဆီမွာ ေနာက္စိုးရိမ္စရာတစ္ခု ရွိေနပါေသးတယ္။ ႏုိင္ငံေရးအရ စိုးရိမ္မႈေပါ႔။
ဒီ .org ကို စီစဥ္ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းနဲ႔ ေစတနာကို က်ေနာ္ တရား၀င္ ပို႔စ္တစ္ခုအေနနဲ႔ ေၾကျငာၿပီးပါၿပီ။ ဒီလိုေၾကျငာရတာဟာ သက္ဆုိင္ရာက ဖတ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ဒီေစတနာကို နားလည္ေစခ်င္လို႔ပါ။ ေလာကႀကီးက ဒီေလာက္မ႐ိုးရွင္းဘူးလို႔ ေျပာခ်င္ေနပါလိမ့္မယ္။ ဟုတ္ကဲ့ မ႐ိုးရွင္းပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ ႀကိဳးစားၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။
တခ်ိဳ႕အခ်က္ေတြကို ထပ္ၿပီး ရွင္းခ်င္ပါတယ္။ ဟိုအရင္တုန္းက မီတင္မွာ ေဆြးေႏြးခဲ့ၿပီး စီမီနာမွာ `မ်က္လံုး´ေျပာျဖစ္ခဲ့တဲ့ အိုင္ဒီယာေလးကို အေကာင္ထည္ေဖာ္လိုက္ခ်င္တာ သက္သက္ပါ။ blogspot.com ဒိုမိန္းကို ပိတ္လိုက္ၾကၿပီ။ စာဖတ္သူေတြေရာ စီစဥ္တင္ဆက္ ၾကတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ကာေတြေရာ အခတ္ေတြ႕ၾကရတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ဘေလာ့ဂ္ကာေတြဆိုတာ ေရးခ်င္လြန္းလို႔ကို ေရးေနတာ။ ဒီေတာ့ ဒီလုိပိတ္ရင္ ဟိုလိုလုပ္မယ္။ ဟိုလုိပိတ္ရင္ ဒီလိုထပ္လုပ္ၾကည့္မယ္။ ပို႔စ္အသစ္ေလးေတြ တင္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနၾကဦးမွာ။ ဒါေပမယ့္ စာဖတ္ၾကမယ့္ လူေတြကေကာ ဒီေလာက္ထိ စိတ္ရွည္ၾကပါ႔မလား။ သူတို႔အတြက္ ဘာမွ ေက်ာ္စရာမလိုဘဲ အလြယ္တကူ ဖတ္ခြင့္ရၾကရင္ မေကာင္းဘူးလား။ ဒါေလးေတြ ေတြးမိလို႔ ဒီလိုစီစဥ္ခဲ႔တာပါ။
စီမီနာမွာ ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ကာေတြအတြက္ ေပၚတယ္လုပ္ဖို႔အထိေတာင္ ရည္ရြယ္ထားပါ တယ္လို႔ မယ္လိုဒီေမာင္က ေျပာပါတယ္။ အဲဒီအဆင့္ေရာက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾကတုန္းပါတဲ့။ စီမီနာမွာ ေျပာခဲ့သလို ေပၚတယ္လုပ္ဖို႔ Hosting ကိစၥက စနစ္တက် အစီအစဥ္ခ်ဖို႔ လုိအပ္တာေလးေတြ ရွိေနပါေသးတယ္။ အနည္းဆံုး က်ေနာ္တို႔ စည္းလံုးစုစည္းေနဖို႔ လုိပါတယ္။ ဒီလို စုစည္းႏိုင္မယ့္ အခြင့္အေရးအရ ဒိုမိန္းတစ္ခုတည္းမွာ ဘေလာ့ဂ္ေတြ မ်ားႏိုင္သေလာက္မ်ားေအာင္ လက္တြဲၿပီး ေနလိုက္ၾကရင္ မေကာင္းဘူးလား။ ဘေလာ့ဂ္ရြာ ေလးေပါ႔။ myanmarbloggers.org မွာ ဘေလာ့ဂ္ေမာင္ႏွမေတြ အတူတကြ လက္တြဲၿပီး ေနၾကတာေပါ႔။ ဒီရြာေလးမွာ အဆင္မေျပေတာ့ရင္ ဒီ myanmarbloggers.org ကို ဘန္းၿပီဆိုရင္လည္း ေနာက္တစ္ရြာ ေနာက္ဒိုမိန္းတစ္ခုကို ေျပာင္းၾကတာေပါ႔။
ဒီဒိုမိန္းအသစ္ေလးကို စီမံခန္႔ခြဲဖို႔ က်ေနာ္၊ မယ္လိုဒီေမာင္နဲ႔ မ်က္လံုး က်ေနာ္တို႔ သံုးေယာက္က တာ၀န္ယူလုပ္ေဆာင္ေပးသြားမွာပါ။ မ်က္လံုးက သူသိတဲ့လူေတြကို လိပ္စာသစ္ လုပ္ေပး သြားမယ္။ မယ္လိုဒီေမာင္ကလည္း သူသိတဲ့လူေတြ က်ေနာ္ကလည္း က်ေနာ္သိတဲ့လူေတြကို အသီးသီး ျဖည့္ေပးသြားပါ႔မယ္။ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ငယ္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္တဲ့ မယ္လိုဒီေမာင္ နဲ႔ မ်က္လံုးကလြဲလို႔ ဘယ္သူကိုမွ သိလည္းမသိပါဘူး။ ျမင္လည္းမျမင္ဖူးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အီးသံေယာဇဥ္လို႔ပဲ ေျပာရမလားပဲ။ အားလံုးကို ခင္မင္ၿပီး သံေယာဇဥ္ေလး တန္းလန္းနဲ႔ပါ။
တျခားအေတြးအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေၾကာက္လို႔ မလုပ္ဖူးဆိုတဲ့ လူေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိမွာပါ။ ဒီ .org ကို တစ္ေယာက္တည္းကယူထားၿပီး အဲဒီယူထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ အဆင္ေျပေန တယ္ဆုိရင္ပဲ က်ေနာ္ရဲ႕ ဆႏၵ အထေျမာက္ပါၿပီ။ ေစတနာဟာ အမ်ားအတြက္ဆိုေပမယ့္ နားလည္တဲ့လူတစ္ေယာက္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနမယ္ဆိုရင္ပဲ ေက်နပ္စရာပါ။

ေနာက္ၿပီး setting ၀င္ျပင္ၿပီးၿပီ ဆိုရင္ blogger.com ကေန .org လွမ္းၫြန္ဖို႔ သူတို႔ ေျပာင္းစရာရွိတာ ေျပာင္းရပါတယ္။ ဒါသူတို႔ဖာသာ လုပ္မွာပါ။ က်ေနာ္တို႔ဖက္က အခ်ိန္ ေစာင့္ယံုပါပဲ။ ကုိယ့္ setting ေျပာင္းၿပီးၿပီးခ်င္း မေပၚလို႔ဆိုၿပီး ျပန္မျပင္လိုက္ပါနဲ႔။ သူတို႔ရဲ႕ တရား၀င္ထုတ္ျပန္ခ်က္အရ ဒီကိစၥကို စီစဥ္ဖို႔အတြက္ အမ်ားဆံုးၾကာခ်ိန္က ၄၈ နာရီပါ။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြက ၅ မိနစ္ေတာင္ မေစာင့္လိုက္ရပါဘူး။ က်ေနာ္က တစ္နာရီ နီးပါးေလာက္ ေစာင့္လိုက္ရပါတယ္။ ဒီလို လႊဲေနတဲ့ အေတာအတြင္းမွာ blogspot.com နဲ႔ ဆက္ၿပီး အလုပ္လုပ္ေပးထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ .org ကို မေျပာင္းခင္ဆက္ျခားမွာ blogspot.com နဲ႔လဲ ၀င္လို႔ရေနဦးမွာပါ။ .org ကိုလႊဲၿပီးသြားၿပီဆိုရင္ေတာ့ blogspot.com နဲ႔ ႐ိုက္ထည့္ေပမယ့္ Address Bar မွာ myanmarbloggers.org နဲ႔ ေပၚေနမွာပါ။ ဒါဆိုရင္ .org ကို လႊဲၿပီးသြားၿပီလို႔ ယူဆလို႔ရပါၿပီ။

ဒီေန႔ကေနစၿပီး ၿမိဳ႕ျပဘ၀ရဲ႕ ပံုမွန္လုပ္ငန္းေဆာင္တာတစ္ခုျဖစ္တဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဖတ္ျခင္း၊ လည္လည္သြားျခင္း နဲ႔ ပို႔စ္အသစ္တင္ျခင္းေတြကို ဆက္လက္ၿပီး လုပ္ေဆာင္သြားေတာ့ မွာပါဗ်ာ။
`ၿမိဳ႕ျပဘ၀ရဲ႕ ပံုမွန္လုပ္ငန္းေဆာင္တာ´ ဆိုတာကို တခ်ိဳ႕ ခံတြင္းေတြ႕မယ္ မထင္ဘူး။ က်ေနာ္ က်ိဳက္ထီး႐ိုးေရာက္ေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ေတြကို သတိရေနမိတယ္။ အေတြးထဲ ဘာ၀င္လာလဲ ဆိုေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ဆိုတာ ေက်းလက္ေနသူေတြအတြက္ ဘယ္သိပါ႔မလဲေနာ္။ က်ေနာ္တို႔ ၿမိဳ႕ျပမွာေနလို႔သာ ဒီဘေလာ့ဂ္နဲ႔ ရင္းႏွီးၿပီး သံေယာဇဥ္တြယ္လို႔ နိစၥဓူ၀ အလုပ္တစ္ခု ျဖစ္သြားတာပါ။ လူတစ္ေယာက္ကိုေမးၾကည့္ပါ `ဘေလာ့ဂ္ကို သိလား´လို႔။ `သိဘူး၊ ဘာႀကီးလဲ´လို႔ ျပန္ေျဖရင္ သူဟာ ၿမိဳ႕ျပနဲ႔ မနီးစပ္တာ ေသခ်ာေနပါၿပီ။ ၿမိဳ႕ျပတစ္ခုရဲ႕ သေကၤတေတြထဲမွာ ေခတ္သစ္နည္းပညာမ်ားနဲ႔ နီးစပ္ျခင္း ဆိုတာပါပါတယ္။ ၿမိဳ႕ျပမွာေနၿပီး နည္းပညာနဲ႔ လက္ပြန္းသတီး မရွိရင္ေတာ့ ၿမိဳ႕ျပေတာသားေတြ ျဖစ္ေနေတာ့မွာပါ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔အားလံုးဟာ ႏိုင္ငံရပ္ျခားကို ေရာက္သြားရင္ျဖင့္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပဲ `ေအာ္ ငါတို႔ဟာ ေတာသားေတြပါလား´လို႔ က်ေနာ္တို႔အားလံုး ခံစားလုိက္ရပါတယ္။